| Huidige behandelopties |
Kinderen: dieet (klassieke PKU) met aminozuursupplementen of, indien respons, vaak bij mildere vorm van PKU, sapropterine.
Volwassenen: niet klassieke PKU: hyperphenylalaninemie. Meestal geen behandeling bij mannen. Bij vrouwen alleen bij zwangerschapswens en gedurende zwangerschap. Patiënten met niet-klassieke PKU hebben meestal een goede reactie op sapropterine. Op volwassen leeftijd ligt de nadruk op het voorkomen van deficiënties door middel van het nuttigen van volwaardige voeding en minder strikt op handhaving van een lage phenylalaninespiegel. Klassieke PKU:
>47 jaar (voor de introductie van de hielprikscreening): vaak cerebrale schade door vertraging initiatie dieet na de geboorte, vaak niet onder controle. Soms dieet en aminozuursupplementen ter correctie van gedragsproblematiek.
<47 jaar: Vrij dieet (meestal slechte metabole regulatie) of een eiwit beperkt dieet met aminozuur supplementen of sapropterine, maar soms ook met sapropterine én aminozuursupplementen, vaak om normale broodconsumptie mogelijk te maken. Van belang is dat op individueel niveau een keuze gemaakt moet worden. |
| Therapeutische waarde |
Mogelijk meerwaarde voor een subgroep
Deze inschatting doet geen uitspraak over de mogelijke opname in het pakket.
|
| Onderbouwing |
Bij PKU is de afbraak van fenylalanine gestoord. Accumulatie van dit aminozuur geeft op de lange termijn cerebrale schade. Dit is met name aangetoond bij kinderen. De behandeling van keuze bestaat uit het volgen van een eiwit beperkt dieet. Ter compensatie van een gebrek aan aminozuren in de voeding worden aminozuursupplementen zonder fenylalanine genomen. Voordeel van deze aanpak is dat lange termijnschade goeddeels wordt beperkt. Nadeel is een intensief traject voor patiënt en omgeving en kosten. Een andere behandeloptie kan soms het gebruik van sapropterine zijn. Dit is een co-enzym dat er voor zorgt dat de afbraak van fenylalanine wordt versneld. Een minderheid van de patiënten kan door middel van deze therapie een normaler dieet volgen, waardoor zij hetzij geen aminozuursupplementen nodig hebben, hetzij normaal brood kunnen eten. Sapropterine is alleen werkzaam als er sprake is van restactiviteit van het phenylalanine-hydroxylase. Derhalve zijn over het algemeen patiënten met een milder klinisch beeld responsief. Daarnaast is gebruik van sapropterine ook erg kostbaar. Voor zover in te schatten kent de meerwaarde van pegvaliase de volgende aspecten:
1) Patiënten die het niet lukt om een streng dieet te handhaven zouden met deze therapie de streefwaarde kunnen bereiken (inzetten als tweedelijns therapie). Dit zullen met name patiënten zijn met een vrijwel volledig ontbreken van dit enzym.
2) De kwaliteit van leven zou kunnen verbeteren indien de eiwittolerantie dusdanig toeneemt dat mensen op een streng dieet een goede instelling kunnen handhaven terwijl zij normaal brood gaan gebruiken in plaats van eiwitarm brood.
3) Patiënten met een hogere eiwittolerantie, maar die nog wel elke dag aminozuursuppletie nodig hebben, zouden met deze therapie de aminozuursuppletie mogelijk achterwege kunnen laten (voordeel patiënt, overheid hoeft supplementen niet meer te vergoeden). Nadeel is dat Pegvaliase moet worden geïnjecteerd, dit kan overigens wel thuis. Mogelijk zorgt dit ervoor dat een deel van de patiënten bij vergelijkbare werking de voorkeur zal geven aan een dieet.
Mogelijke bijwerkingen: kans op allergische verschijnselen, in wisselende mate van ernst. In de toekomst zou gebruik in de zwangerschap nog een mogelijkheid kunnen zijn, zodat schade door maternale PKU effectief bestreden kan worden.
De huidige indicatie is echter niet voor zwangere vrouwen en kinderen onder de 16 jaar. Hoeveel patiënten boven de 16 jaar met een Phe spiegel >600micromol/l ook echt baat hebben bij een lagere spiegel is onbekend. |
| Behandelduur |
doorlopend |
| Toedieningsfrequentie |
1 maal per dag |
| Dosis per toediening |
20-60 mg / 1,2-1,6 injectiespuiten |
| Bronnen |
Clinical trial NCT01889862 |