| Onderbouwing |
Namodenoson, een A3-adenosinereceptoragonist, liet veelbelovende resultaten zien bij gevorderd hepatocellulair carcinoom (HCC) en matige leverdisfunctie (Child-Pugh B; CPB) in een fase I/II klinische studie. In deze fase II-studie werd namodenoson onderzocht als tweedelijnstherapie bij dergelijke patiënten. Patiënten werden in een verhouding 2:1 gerandomiseerd naar tweemaal daags (BID) namodenoson (25 mg; n = 50) of placebo (n = 28). Er werd niet voldaan aan het primaire eindpunt (algehele overleving [OS]). De mediane OS was 4,1/4,3 maanden voor namodenoson/placebo (hazard ratio [HR], 0,82; 95% betrouwbaarheidsinterval [CI] 0,49-1,38; p = 0,46). Een vooraf geplande subgroep analyse van CPB7-patiënten (34 met namodenoson behandeld, 22 met placebo behandeld) toonde een niet-significante verbetering in OS/progressievrije overleving (PFS) aan. OS: 6,9 versus 4,3 maanden; HF, 0,81; 95% CI: 0,45-1,43, p = 0,46. PFS: 3,5 versus 1,9 maanden; HR, 0,89; 95% CI: 0,51-1,55, p = 0,67 (log-rank-test). Het verschil in OS na 12 maanden was significant (44% versus 18%, p = 0,028). De responspercentages werden bepaald bij patiënten voor wie ≥1 beoordeling na baseline beschikbaar was (34 met namodenoson behandeld, 21 met placebo behandeld). Een gedeeltelijke respons werd bereikt door respectievelijk 3/34 (8,8%) en 0/21 (0%) patiënten. Namodenoson werd goed verdragen met een veiligheidsprofiel dat vergelijkbaar was met dat van de placebogroep. Er zijn geen behandeling gerelateerde sterfgevallen gemeld; geen enkele patiënt trok zich terug vanwege toxiciteit. Concluderend liet namodenoson een gunstig veiligheidsprofiel en een voorlopig werkzaamheidssignaal zien in HCC CPB.
De eindresultaten moeten nog afgewacht worden. De verwachting is dat de PAKWIL criteria niet gehaald gaan worden. |